Płakała poezja nad głową
bo głowa ciasna była
Poezja chciała wejść uchem
ale się nie zmieściła
Nie zdały się różne sposoby
nie zdały się różne fortele
dla poezji miejsca nie było
dla głowy to za wiele
Nie wchodź w buracze głowy
laurami ozdobione
Szkoda twojego czasu
dla poezji są stracone
Leć poezyjko, gdzie „Pan Tadeusz”
i „Kwiaty polskie” Tuwima
tam gdzie otwarte głowy
i czeka cię gościna