Sabotażysta

życie – jest.
głuche i ślepe
czas pędzi
a ono się wlecze
pomiędzy
łóżko fotel tv
jedzenie i spanie

higiena w łazience
bałagan już nie kryje się po kątach
apatia mu rękę oddała

miłość
zwiędła
zabrakło deszczu
i słońca

a drzewa już kwitną

serce
jak skała
jałowe