„Jeśli kto kocha tylko piękno i czystość, to kocha zaledwie połowę istoty.”
— Witold Gombrowicz
Chociaż jestem brzydsza od najbrzydszego goryla
ośmielam się mieć marzenia.
Leżę w cieniu wysokich palm,
iskasz mnie czule,
ach, jaka ulga,
lecz tylko tulę…
Marzenia… marzenia…
– echo podświadomości odpowiada.
Nie wolno mi więcej.
Zabroniłeś nawet tego.
Nigdy nie spotkałam
bardziej nieświadomego
swojej męskości.
Niczego nie przyrzekam.
Mam dać ci spokój,
nie zabierałam go.
Komu potrzebny,
tobie, czy temu zadufanemu w sobie,
komu?