untiled

Poczułam śmierć w surowym blasku księżycowej poświaty.
Wyczuwam jak oddech zamiera, podczas gdy spadam w piekielną przepaść.

Przygarniasz mój smutek na swoje barki.
Wielka pustka zalana szklaną posoką życia, tak złudna.
Zniszczenie z moich oczu płynie wgłąb ciebie,
Toniesz w cierpieniu i pływasz w mym bezsensownym żalu.

Dobranoc, moja miłości, dobranoc.
Upadnij ze mną, na moje przemarznięte ciało.
Mój głodny śmierci…
Drżąc połykasz przedśmiertny oddech.
Zapomnij mnie, kiedy przyjdzie zima.
Twoja blada cera, krystaliczne oczy.
Będę płakać wiecznie.

Tak jak płomień padł na nas.
Nasze ramiona były blisko siebie.
Daj słowo, a spadnie piękny deszcz, chwalebne łzy bólu.

Armie zbawienia poległe na próżno.
Tłum odciąga pożądanie od twarzy na pamiątkę naszego minionego życia.
Bestie w radosnych podskokach pożerają wszystko, ucztują.