W naszej pamięci „Willa Nella” wciąż żyje,
otaczał ją sad i chmielowych tyczek las.
Z oddali, dźwięki ludowych melodyjek
echo o zmroku niosło po połoninie
aż w doliny, gdzie spośród pobielonych chat,
w naszej pamięci „Willa Nella” wciąż żyje.
Spokój w dzikości, jak szal ciepły na szyję,
otulał czarem zapomnianych już od lat,
z oddali, dźwięków ludowych melodyjek
śpiewanych wszędzie, gdzie radość się nie kryje,
gdzie dla człowieka człowiek naprawdę jak brat.
W naszej pamięci „Willa Nella” wciąż żyje.
Podałeś miękkie piórko i mandolinę,
Cmoknąłeś w czoło. Wiedziałam już co mam grać –
słyszane dźwięki ludowych melodyjek.
W każdej z nich miłość, wokół niej kołomyje,
wszystko co w życiu – piosenek prawdziwy świat.
W naszej pamięci „Willa Nella” wciąż żyje,
oraz te dźwięki ludowych melodyjek.