Jak to pięknie trwonić czas

Zagonieni, zahukani, w tym szaleństwie zakłamani, ciągle nie tak, czegoś brak. Kto nam powie – tak a tak. Przecież nie uczono nas, jak to piękne trwonić czas.  Gdy otworzę swe ramiona, ty tym pięknem uwiedziona, gdy cichutko powiesz – tak, ja już będę wiedzieć, jak. Jak cię przenieść w inne światy, tam gdzie całus jest bogaty. Tym bogactwem wzbogaceni, najbogatsi na tej ziemi. Wokół nas zakwitnie świat… Tak, och tak, och tak tak.

Czytaj dalej...