Tak niewiele chcę,
dłonie co przytulą mnie,
by mnie zamkły w kręgu małym
i schronienie sercu dały,
by nie bało się.
Tak niewiele uśmiech miły
co mi sobą daje siły,
by w to życie dalej iść
nie być jak ten zwiędły liść,
tylko cieszyć szczęścia chwilą.
Tak niewiele słów co sobą
są w mym sercu tą ozdobą,
bo z czułością szeptem dane
dźwięcznie w ucho me wkładane,
by mi sobą radość słać.
Tak niewiele miłość dać
tak od siebie sercem całym,
by się oczy roześmiały,
a gdy bliskość jej czuję
serce w górę mi wzlatuje
i po prostu tańczyć chce.
Tak niewiele serce me….