Kategoria: Wiersze o miłości

Bardzo cicho słuchałem muzyki która uspokaja świat tam Paulina zgrabna dziewczyna w pięknej ciszy nocnej onieśmiela i zachwyca nas swoimi spojrzeniami tymi oczami koloru błękitu gdzieś daleko w gąszczu parku…

Wchodzę spojrzałem i oniemiałem myślę blask słońca dojrzałem włosy upięte oczy delikatnie podkreślone chwilę milczę serce delikatnie drga opuściła wzrok spojrzała w bok w końcu przemówiła proszę słucham z uśmiechem…

Są wzloty i upadki jak życie długie ta noc i dzień płomień i żar miłości czar dany nam dar świt i mrok do przodu dany krok nie wolno cofać się…

Nic w życiu nie jest przesadą gdy słowa tyczą ludzi którym w życiu źle się układa a Ojcze Nasz ty wiesz to piękna jest modlitwa jedni mówią ją w pokorze…

Można kochać tak by ciało pragnęło a zmysły powalały sztuka w kochaniu to sekret jest serca i duszy i zmysłów w rozkoszy doskonałych tego się nie nauczysz można siebie dawać…

Nie musisz się bać że będziesz kiedyś biedny skoro serce i duszę masz i budzisz się codziennie bo żadne skarby świata nie dadzą ci tego tego świata przyrody i miłości…

To prawda wielu z zmienia się z czasem inni pozostają wciąż tacy sami skromni kochani mimo że mają to czego pragną bogactwo nie przysłania im rozumu odróżniają dobro od zła…

Oczy często zamykam by świata podłości nie widzieć ten bród co wszystkim umyka ja często go się wstydzę jak rzeka po deszczu z błotem jest zmieszana i dna jej nie…

Może dobrze się stało że wiatr ucichł tak nagle burzę gdzieś w świat porwało i w sercu moim miłość spoczęła na dnie a może dobrze się stało że morze wzburzone…