Serce z lodu
obrasta soplami,
topi się w płaczu
zalane łzami.
Serce ze szkła
szuka odbicia,
okrywa je mgła
podwójnego życia.
Serce z kamienia
rani jak ciernie,
traci wspomnienia
i jest niewierne.
Serce ze skały
dumą się unosi,
mając świat cały
o nic nie prosi.
Lecz…
bywa też serce
czyste jak łza,
kocha w udręce
nie czyniąc zła.