Dusza poety

Dusza poety to wolny ptak
jest porąbana coś z nią nie tak

Lubi pieszczochy i wonne róże
nie obce są jej miłosne burze

Nagle z mróweczki słoniem się staje
i na wspak lubi jeść obyczaje

A z porządnego robi wariata
co za tęsknotą bez przerwy lata