Przymknięte oczy,
głowa w myślach zatopiona,
nieznośny niepokój z pytaniem
– co robi ona?
Czy zdrowa, czy ma to czego jej potrzeba?
Ona tak lubi wiosnę
i czy ma swój kawałek nieba?
Nieznośne pytania, na które nie ma odpowiedzi.
Łyk pliski, a potem drugi i trzeci…
w nich odpowiedź siedzi.
Ona tak daleko, choć blisko myślami
i wciąż ten nieznośny niepokój
– co będzie z nami,
co będzie z nami, z nami…
