Kategoria: Wiersze melancholijne

Poranne   krople     deszczu na   liście   pelargonii     spadają głodne    pisklęta   drozda niecierpliwie   o  pokarm  wołają dzień   leniwie   chmurkami   się   budzi pora   wstać  …   i  wyjść   do   ludzi

Czytaj dalej...

w lipcowy wieczór porzeczki już zerwane ostatnie dwa wiaderka z czerwonym czubkiem i zielonymi listkami postawiłeś w altanie zapachniało maciejką róże skuliły płatki chłodem powiało a my pod rozłożystą starą…

Czytaj dalej...

Boli mnie… Nie…to nie serce Spokojnie bije jak ocierają się w ruchu ręce Pomóż mi zrobić rachunek sumienia… Nie oparz się o moje myśli Gorąco tu Ale wiele tu cienia

Czytaj dalej...

Przeszłość rani nas oboje… Moje sny spowija cieniem Ciekawość szczypie jak przecieranie twarzy śniegiem… Jednak radość czyni złodziejem

Czytaj dalej...

Jest tyle słów które mogłabym spleść w logiczną całość… po co…? Życie wciąż pokazuje mi moją małość… Nie brnij w to wolisz być podziwiany na szczycie… Niż uronić z siebie…

Czytaj dalej...

myśli przecinają horyzont gdy mewa krzykiem oznajmia swoją obecność życie stale zwycięża przesypując przez palce w blasku słońca złote ziarenka skóra pachnie solą pieszczona przez wiatr a usta wysuszone spragnione…

Czytaj dalej...

Kochasz tych którzy Cię codzień ranią… Myślisz o tym jak sprawić by żadna z łez nie zaszkliła się w ich lustrach Kochasz tych którzy Cię codzień kłamią… Przytulasz do siebie…

Czytaj dalej...

Dlaczego   tak tak   pięknie   było dlaczego    tak czy  mi   się   śniło dlaczego   tak serce    drżało dlaczego   tak zawsze   za    mało

Czytaj dalej...

Byłem  i   jestem   jak   gruszka    twardy    i    'zie-leniowaty’ bliskość    jesieni     nadaje   jej   soczystość   i  aromaty kiedy   gruszka    tak    sobie    dojrzewa nadchodzi   jej   czas     spadania    z   drzewa…

Czytaj dalej...