Świeczki i powaga

Zaszumiało zaświszczało
złotym liściem
zagruchało roześmiało
…..?
Jak tylko sobie pomyślę
że mam napisać poważny wiersz
ubrany we frak z muchą
od razu patrzę na moje łóżko
pachnące ciepłym snem i poduchą.

Nudzą mnie pełne powagi wiersze
chociaż uczucia wnoszą najszczersze
może zbyt jestem lekkoduszna
niefrasobliwa
może powagę uśmiechem przykrywam

Mała, uważaj
wychodzi ci wiersz poważny
bo tam gdzie jest może
jest rozważanie
a ono jasność uśmiechu przysłania

A sio powago
jakie licho cię tu przyniosło
wiem cmentarz
pamiętam tato mówiłeś
nigdy nie bądź tak dorosłą
jak dorosłą będziesz
dlatego wspominam ciebie
z ciepłym rozrzewnieniem
nie w smutku
lecz z uśmiechem
takim jaki miałeś dla życia
nawet świeczka tańczy radosnym płomieniem