Bądźmy istotami czułymi
na ból i cierpienie
na uśmiech
okazujmy radość z życia
i pielęgnujmy nasze korzenie
bądźmy sobą
nie bójmy się cienia
oglądając za siebie
wnieśmy w życie
to czego jeszcze wielu nie ma
miłość niech wędruje po świecie
jak ptak który
o świcie w parku śpiewa
bądźmy istotami czułymi
na ból i cierpienie
pomóżmy wszystkim tym
gdzie ktoś inny ich nie docenia
podajmy swoją dłoń
odchodząc na do widzenia
bądźmy wszędzie tam
gdzie brak jest czułej duszy
przytulmy czasem siwą skroń
by miłość w nich
na nowo wzruszyć
Autor Waldi