Iż to prawda że już nie ma mnie, lecz potok łez nie zatrzyma mnie .
Duszy mej zew byście z miłością szli i ludziom radość z szczęście nieść .
Na skrzydłach nocy i dnia nie się mnie do krainy baśniowej tej .
Tam tylko potoki szczęścia łez, czyż to nie wspaniałe jest .
A miłości deszcz tylko rozwesela mnie .
Czyż to nie życia kres, droga dalsza i wspanialsza jeszcze, czeka mnie .
Dusza ma zostaje przy was by wam pomóc w każdej chwili złej .