Wiesz jak miło,czas płynie sobie.
pisząc nad rzeką myśląc o Tobie,
a słońce bawi się ze mną w berka
to chowa się lub za chmur zerka.
A wiatr lekko rozkołysał drzewa,
szumi cichutko jakby w nich śpiewał,
wszystko to takie jest kojące,
przyjemne , uspakajające.
Wsłuchując się w głosy natury,
zadzierając głowę do góry,
spoglądam w niebo
i chmurom przyglądam się.
Słońce czasami za nich wygląda,
myślę ze też mi się przygląda,
i zastanawia się ,czy swe
promienie udzielić chce.
I jak myślało tak też zrobiło,
promyki swoje na dół rzuciło.
rozjaśniając krajobraz ten,
pięknie nad rzeką ciągnący się.