Tylko samotne
drzewo żyje
wspomnieniami sprzed lat
i ławeczka co smutku nie kryje
gdzie kiedyś dziewczyna
siadała zalana łzami
odeszła w siną dal
nie jedno drzewo
w życiu widziało
stojąc w samotności na górce
szeroki horyzont
otwarty ma na świat
i ta ławeczka czekająca
na potajemne spotkania
kochanków
i na to co może
dojrzeć księżyca srebrnego blask
ta miłość namiętna
oplatana uczuciami
jak nicią pajęczą
nie każdemu jest znana
jej czas zatarł ślad
i ta tęsknota
za soczystymi pocałunkami
splecionymi dłońmi
i czułymi słowami
jest w naszym sercu
jak za pięknymi marzeniami
by one przywrócił jej blask
Autor Waldi