Za górami za lasami zwykle bajka się zaczyna
lecz ta moja nad brzegami wielkiej wody
tam gdzie mieszka bardzo smutna
dziewczyna cudnej urody
Zapomniała jak się tańczy
zapomniała jak całuje
tylko wiatr ją obejmuje
i włosami łzy wyciera
—–
Ptaku szczęścia ptaku złoty
spuść jej chociaż jedno pióro
niechaj smutną pieśń napisze
arią smutku przerwie ciszę
w której tylko woda szumi
—–
I stało się tak jak w bajce
Na różanej płatka kartce
skargę pieśnią zapisała
razem z duszą w świat wysłała
Ponad fale wodnej toni
wicher duszę z pieśnią niesie
na drugim brzegu zadzwonił
konwaliami wśród mchu w lesie
gdzie jej chłopiec ten jedyny
śnił właśnie o swej dziewczynie
i powrócił
Nad brzegami wielkiej wody
gdzie mieszkała ta dziewczyna
mieszka szczęśliwa rodzina
Nie ma przeszkód dla uczucia
trzeba tylko w to uwierzyć
że jak w bajce szczęście wieńczy
wierną moc miłosnych przeżyć
20 Lis 2009