Wiesz, jak wiele szczęścia dają przyjaciele
Jak piękne są fronty wzajemnej miłości
A jednak zatruwasz to kłamstwa trucizną
Ludziom, którzy robią dla ciebie tak wiele
Wbijasz najostrzejszy nóż nielojalności
Która się w ich sercach staje wieczną blizną
Jest falą dla wszystkich tonących okrętów
Zatapia na wieki ludzkie zaufanie
Prowadzi do śmierci wszystkiego, co piękne
Więc choć na twej drodze bezmiar jest zakrętów
Nie zbaczaj z niej nigdy, bo pustka zostanie
Gdy nić zaufania bezpowrotnie pęknie