Skończona pieśń,
skończony sen,
rozwiał was gdzieś
daleko hen
ten wiatr.
Kiedyś twój śpiew
łagodził gniew
dni.
Teraz wśród drzew
szyderczy śmiech
kpi.
Nie kwitnie kwiat,
ściął go jak kat
los.
Dziś ten sam świat
swych daje wad
cios.
Skończona pieśń,
skończony sen,
rozwiał was gdzieś
daleko hen
ten wiatr.
Księżyca blask
już nie śle łask
swych.
Nie szumi las,
co dzielił nasz
byt.
Kiedyś warg róż
przecierał kurz
z mych.
Teraz twych ust
nie mają już
sny.
Skończona pieśń,
skończony sen,
rozwiał was gdzieś
daleko hen
ten wiatr.
Dzień taki sam,
ja za czymś gnam
w dal.
Tęsknotę znam,
a w sercu mam
żal.
Ach! czego chce
wspomnienie złe
znów.
Pozbawić mnie
– – resztki tej
snów.
Skończona pieśń,
skończony sen,
rozwiał was gdzieś
daleko hen
ten wiatr…