Za krótkie są te godziny,
które tak pragniemy,
tęsknimy za nimi bardzo
i wciąż tak wiele ich chcemy.
Chwil co dają nadzieję,
i rany nasze uleczą,
przyniosą radość ze sobą
i wszystkie zmartwienia odlecą.
Bo są jak błękit nieba,
co w słońca blasku się mieni,
jak ciepły powiew wiatru
co tak tańcuje w zieleni.
Jak krople deszczu gdy roszą
wodą spragnioną ziemie,
a gdy nam upał doskwiera
jak drzewa są dla nas cieniem.
I chociaż trwać nie będą
tyle ile pragniemy,
starajmy się w sercu zachować
chociaż te co dostajemy.