„Jednego serca! Tak mało mi trzeba…
A jednak widzę, że żądam zbyt wiele!”
(Adam Asnyk)
strugi deszczu żłobią bruzdy w glinie
lśnią mokre kamienie
smutno mi smutno
samotnej dziewczynie
wiatr tapla liście w jesiennym błocie
układasz mozaiki
smutno ci smutno
w tej twojej robocie
samotne myśli mokną na deszczu
na rzęsach mokry włos
smutno nam smutno
spotkamy się jeszcze?